La contribution belge à la Very High Readiness Joint Task Force (VJTF) déployée en Roumanie
Un entretien avec le lieutenant-colonel breveté d’état-major Didier Plas
Propos recueilli par Henri Badot-Bertrand
L’agression russe contre l’Ukraine le 24 février 2022 a déclenché l’activation de forces de réaction rapide de l’OTAN. Les premières unités à être déployées sur le flanc est de l’Alliance appartenaient à la Very High Readiness Joint Task Force (VJTF). La contribution belge était articulée autour du 1/3 bataillon de lanciers, commandé par le lieutenant-colonel breveté d’état-major Didier Plas. Celui-ci a accepté de partager avec la Revue militaire belge les enseignements qu’il tire de la préparation, de la phase d’alerte, de l’activation et du déploiement du détachement belge. Son analyse s’attache aux éléments matériels et humains qui rendent possible une réaction rapide et crédible. Il n’élude cependant pas les difficultés rencontrées, notamment en matière de priorités au sein de la Défense, et pose les jalons d’une amélioration de la réactivité des unités inscrites sur un rôle d’alerte. À l’heure où l’impensable devient réalité, l’auteur nous rappelle qu’il est essentiel de disposer de forces terrestres crédibles et dotées d’une grande réactivité.
Na de Russische agressie tegen Oekraïne op 24 februari 2022 heeft de NAVO haar snelle interventie-eenheden ingezet. De eerste eenheden van de Alliantie die werden ingezet op de oostflank maakten deel uit van de Very High Readiness Joint Task Force (VJTF). België leverde een bijdrage door zijn “1/3 bataillon de lanciers” in te zetten, onder het commando van luitenant-kolonel stafbrevethouder Didier Plas. Hij stemde ermee in om met het Belgisch Militair Tijdschrift de lessen te delen die hij getrokken heeft uit de voorbereiding, de alarmfase, de activering en de inzet van het Belgische detachement. Zijn analyse is gericht op de materiële en menselijke elementen die een snelle en geloofwaardige reactie mogelijk maken. Hij gaat echter niet voorbij aan de moeilijkheden waarmee het detachement werd geconfronteerd, zoals de prioriteiten binnen Defensie en stippelt een traject uit voor een betere reactiviteit van de eenheden die beurtelings instaan voor vroegtijdige waarschuwing. De auteur herinnert ons eraan dat het essentieel is om te beschikken over een geloofwaardige en zeer reactieve landmacht op het moment dat het ondenkbare realiteit wordt.